Actueel

Gekozen filters:

Mis niets van de HHJO! Schrijf je in we houden je op de hoogte van nieuws en activiteiten.

Aanmelden nieuwsbrief
Omzien naar jongeren

Omzien naar jongeren

Wie met jongeren op hartsniveau spreekt zal het herkennen: ieder gesprek is anders. De ene keer kijk je met gemengde gevoelens terug op een gesprek, niet in de laatste plaats omdat je twijfelt of je de juiste woorden hebt gesproken. Een volgende keer ben je verwonderd en blij, omdat je opmerkt dat de Heere in jonge levens Zijn genade verheerlijkt. Wat is het bemoedigend om daar getuige van te zijn. En het doet telkens opnieuw beseffen dat het niet van ons afhangt, maar dat het de Geest is Die harten vernieuwd. In dit artikel gaat het over het omzien naar de jongeren van de gemeente. Aan de hand van de metafoor van een herder wordt een pleidooi gevoerd om jongeren op het oog te hebben.

In actie voor de Landelijke actie

Landelijke actie

In actie voor de Landelijke actie

De landelijke actie ‘Israël, bron van hoop’ loopt al bijna een heel jeugdwerk seizoen. Verschillende jeugdverenigingen en clubs hebben actie gevoerd. Hierbij een greep uit de verschillende acties die gevoerd zijn:

Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest

Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest

Daar ligt hij. In het donker, bij een grot. Het is avond, maar de heldere sterren omringen hem met licht. Het is de koning van Juda, opgejaagd en op de vlucht voor vijanden die hem willen doden. David vlucht, maar hij weet het: zijn leven is veilig in Gods hand. Vol vertrouwen bidt hij: ‘U bent mijn Rots en mijn Burcht. U zult mij leiden omdat U bent Wie U bent. Red mij uit de val die de mensen voor mij hebben opgezet. U bent mijn Kracht. In Uw hand beveel ik mijn geest’ (zie Psalm 31:4-6). Dat betekent: ‘Aan U vertrouw ik mijn ziel, mijn leven toe. U zorgt voor mij.’ En dan wordt het stil. David is in slaap gevallen.

Mij dorst

Mij dorst

In gedachten sta ik daar… ‘Als ik in gedachten sta bij het kruis van Golgotha, als ik hoor wat Jezus sprak, voor Zijn oog aan 't kruishout brak…’

Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?

Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?

Weleens alleen gestaan? Zo, midden op het plein bij school? Of op een verjaardag, buiten de kring? Dat je het voelt steken, omdat anderen geen contact met je maken terwijl je daarnaar verlangt? Dat is moeilijk. Dat is zwaar. Je treft aan het middelste kruis Jezus. En Hij is ook alleen. Zielsalleen. Supereenzaam.

Vrouw, zie, uw zoon (...) Zie, uw moeder.

Vrouw, zie, uw zoon (...) Zie, uw moeder.

Zie je ze daar staan, die mensen kijkend naar de drie kruizen? Wat ze daar zien, waarom ze daar staan? Sommigen zijn gekomen uit nieuwsgierigheid; je kent dat wel, van die mensen die er altijd zijn als ergens een opstootje is of als er iets gebeurd is. Anderen staan er met een doel; ze hebben hier een taak; ze moeten de orde bewaren en straks de lichamen van de kruizen laten halen. Weer anderen staan er omdat ze één van de moordenaars kennen. Hoe heftig is dat; je bent familie van één van hen of je was ooit bevriend met één van hen of je staat daar omdat je familie was van degene die vermoord is en je ziet nu hoe er recht gedaan wordt; oog om oog, tand om tand.